3x30 Lepiej we dwoje

Muzyka

Usiadłam przy swoim laptopie i włączyłam pocztę. Dostałam nowego mejla, od Lindy. Otworzyłam załącznik i zobaczyłam plakat promocyjny jutrzejszego koncertu. Ten widok przywrócił mi wspomnienia kłótni z Johnym. Jindy odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty, mimo wszystko.

Do Lindy:

Plakat wygląda cudownie, prześle szefowi, na pewno będzie zachwycony.

Wysłałam wiadomość i weszłam na skype'a z nadzieją, że moja przyjaciółka jest aktywna i będzie mogła się jej wygadać bez wychodzenia z domu. Spojrzała na małą ikonkę z napisem Lindy i jej zdjęcie profilowe na którym stała w czerwonej sukience z huśtawką. Dobrze pamiętam tą huśtawkę, wisiała przy jej małym domku w Polsce, kiedy tam byłam, lubiły się na niej huśtać w cieplejsze wieczory.

Kliknęła na napis połącz i bez zastanowienia zaczęła paplać:

- Jest źle Linds, pokłóciłam się z Johnym, przesunął datę ślubu i chcę, żebym wybierała pomiędzy pracą, a nim. A do tego sama nie jestem pewna, czy go kocham... - tylko, że kiedy spojrzałam w kamerkę nie dostrzegłam tam Lindy, a Federico.

- Nie sądziłem, że przypominam Lindy - zaśmiał się, ale gdy dostrzegł, że mina nie wróży nic dobrego od razu spoważniał - Zaraz u ciebie będę.

Chciałam zaprotestować, ale nie miałam na to siły, zanim się spostrzegłam rozłączył się. Opadłam zrezygnowana na łóżko. Co ja wyprawiam? Sama mieszam w swoim życiu, jeszcze bardziej.

Piętnaście minut później rozległo się pukanie do drzwi, nie podniosłam się. Kilka razy powtórzyło się to, a potem usłyszałam jak strzyknął zamek i drzwi się otworzyły. Stanął w nich Federico ubrany w błękitną koszulę z podwiniętymi leniwie rękawami, aż do łokci i w luźne granatowe dżinsy. Nasze spojrzenia się spotkały. Na moment zastygł, potem jednak przypomniał sobie po co tu przyszedł i popędził do mnie z zatroskanym spojrzeniem.

- Nie musiałeś przychodzić - odparłam ziewając.

- Wyglądałaś na załamaną, niebezpiecznie byłoby cię zostawiać samą.

- Bez przesady. To tylko chłopak, ślub, praca...kupię sobie kota, albo dwa.
- Ludmi możesz przestać mnie okłamywać, znam cię lepiej niż inni, wiem kiedy kłamiesz. - położył się na moim łóżku.
- A co jeśli mnie nie znasz - zmieniła pozycję na wygodniejszą, także teraz leżałam tuż obok niego opierając głowę o jego ramię.
- W takim razie spróbuję cię poznać na nowo, zawsze można próbować.
- Tylko, że ja nie wiem co robić, nie chcę popełnić błędu.
- W życiu każdy ma dwóch doradców życiowych - zaczął mówić - serce i rozum. Ale to ty decydujesz którego z nich posłuchasz. Najważniejsze jest to byś wiedziała, że błędy kształtują ciebie, więc nie bój się ich, lecz staw im czoła.
- Od kiedy ty taki mądry. - zdziwiłam się.
- Kiedy wyjechałem w trasę nie miałem co robić, więc często czytałem, kiedyś powiedziałaś mi, że lubisz chłopców którzy czytają, wtedy jeszcze miałem nadzieję...
- Oj Fede to takie słodkie, dzięki za wszystko - oparłam głowę na jego torsie i tak leżałam jakby to było normalne - nie sądzisz, że nie powinniśmy tak leżeć? Nie jesteśmy razem.
- Nie, w zupełności nie

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Więc macie taką short rozmowę Fedemili, już w 31 ślub. Jak myślicie co się wydarzy?
Liczę a wasze komentarze ;)